Του Λινάρδου Ερμόλαου, Γεν. Γραμματέα της ΠΟΠΣ
«Η μνήμη στήνει τη γιορτή για το Πολυτεχνείο,
που οι φοιτητές με τον λαό το κάνανε μνημείο.
Και σεις παιδιά που θέλετε τη χώρα να τιμάτε,
μα και αυτή να σας τιμά, δεν πρέπει να ξεχνάτε.
Εκείνον τον ξεσηκωμό του εβδομήντα τρία,
που νέους δρόμους χάραξε για τη Δημοκρατία» Ανώνυμου ποιητή
Πριν λίγες ημέρες γιορτάσαμε τη μεγάλη επέτειο του θρυλικού «ΟΧΙ» του 1940 στον φασισμό του ψευδοκαίσαρα της Ρώμης Μουσολίνι. Με την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου στις 17 Νοεμβρίου 1973, γιορτάζουμε το ΟΧΙ στο νέο εσωτερικό φασισμό των ψευδοσωτήρων δικτατόρων της 21ης Απριλίου 1967.
Η γιορτή για το Πολυτεχνείο είναι μια σεμνή τελετή για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, για την ελεύθερη έκφραση. Είναι ένας ύμνος για την ελευθερία και τη Δημοκρατία. Δημοκρατία, μία λέξη πέρα ως πέρα ελληνική, που ανατρέχει στην αρχαία κοιτίδα, στον χρυσό αιώνα του Περικλή, στον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη.
Αντίθετα, δικτατορία σημαίνει την στρατοκρατούμενη εξουσία, την επιβολή με τη βία των όπλων και την κατάργηση της ατομικής, κοινωνικής και πολιτικής ελευθερίας. Γι’ αυτό η ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου ανήκει σε όλους τους Έλληνες που τιμούν τους αγωνιστές, που έδωσαν το αίμα τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την καταξίωση της Δημοκρατίας. Το Πολυτεχνείο ήταν η αρχή του τέλους της δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967.
Οι φοιτητές μαζί με την ομόθυμη συρροή του λαού όλων των πολιτικών παρατάξεων με ουρανομήκεις ζητωκραυγές και συνθήματα υπέρ της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας, κατόρθωσαν να ενώσουν όλους τους Έλληνες στο άκουσμα: «Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο, εδώ ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων».
Κανείς δεν ξέρει πόσοι σκοτώθηκαν στο Πολυτεχνείο. Δημοσιογράφοι και λογοτέχνες βρέθηκαν στο πλευρό φοιτητών και λαού, ενημέρωναν τη νύχτα του θανάτου και του αίματος τη διεθνή κοινή γνώμη για τα χιτλερικού τύπου πλήγματα ενάντια σε άοπλους φοιτητές και πολίτες αλλά και Διεθνείς Οργανισμούς (ΟΗΕ, Παγκόσμιο Συμβούλιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα). Η εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973 θα μείνει ορόσημο στους αγώνες του λαού μας και της νεολαίας μας για λευτεριά, εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη. Πόσο σοφά αποδεικνύονται τα λόγια του ιστορικού της αρχαιότητας Ηροδότου, όταν έλεγε: «Όταν οι Έλληνες είναι ενωμένοι, καμία δύναμη δεν είναι ικανή να τους νικήσει».
Η γνωριμία με τα γεγονότα και η βαθύτερη μελέτη τους από τη σημερινή νεολαία της πατρίδας μας είναι επιτακτική ανάγκη.
Είναι χρέος μας σήμερα στους δύσκολους καιρούς που ζούμε ως λαός και ως έθνος, να φυλάξουμε την ομοψυχία του λαού μας και την προσήλωσή μας στα ιδανικά της φυλής μας.
Έχουμε χρέος οι σημερινοί Έλληνες να διατηρούμε διαχρονικά στη μνήμη μας την ευγνωμοσύνη, την τιμή και τη δόξα των ηρώων της πρόσφατης ιστορίας μας.
“Ύμνος στον Ιερό Λόχο” του δεύτερου εθνικού μας ποιητή Ανδρέα Κάλβου
Άς μη βρέξει ποτέ
το σύννεφον, και ο άνεμος
σκληρός ας μή σκορπίση
το χώμα το μακάριον
που σας σκεπάζει.
Ας το δροσίση πάντοτε
με τ’ αργυρά της δάκρυα
η ροδόπεπλος κόρη·
και αυτού ας ξεφυτρώνουν
αιώνια τ’ άνθη.
Ω γνήσια της Ελλάδος
τέκνα· ψυχαί που επέσατε
εις τον αγώνα ανδρείως,
τάγμα εκλεκτών Ηρώων,
καύχημα νέον·
σας άρπαξεν η τύχη
την νικητήριον δάφνην,
και από μυρτιά σας έπλεξε
και πένθιμον κυπάρισσον
στέφανον άλλον.Αλλ’ άν τις απεθάνη
δια την πατρίδα, η μύρτος
είναι φύλλον ατίμητον
και καλά τα κλαδιά
της κυπαρίσσου.
