Του Λινάρδου Ερμολάου
ε.τ. Σχολικού Συμβούλου
Γενικού Γραμματέα της ΠΟΠΣ
Είναι άξιο θαυμασμού να αναφερθεί ότι για πρώτη φορά παγκοσμίως, το έτος 1978, ο Πρόεδρος και ιδρυτής της Κοινωνικής Μέριμνας Μοσχάτου κ. Διον. Θεοφυλάτος επεσήμανε το γεγονός ότι δεν υπάρχει στη χώρα μας, ούτε και σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, μία ημέρα αφιερωμένη στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, η οποία να εορτάζεται ταυτόχρονα από όλους τους λαούς της γης. Το Δ.Σ. του Δήμου Μοσχάτου στις 12/12/1978 πρότεινε στην ελληνική Κυβέρνηση να προσπαθήσει όπως καθιερωθεί, μέσω του ΟΗΕ, μία εορταστική εκδήλωση με τίτλο «Ημέρα των γηρατειών».
Από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1990, καθιερώθηκε και εορτάζεται η 1η Οκτωβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα για την Τρίτη Ηλικία.
Αυτή την ημέρα αποτίνουμε φόρο τιμής στους ηλικιωμένους και επισήμως και αναδεικνύουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Οι Αρχαίοι Έλληνες στην πλειοψηφία τους τίμησαν δεόντως τους ηλικιωμένους ανθρώπους. Ο τραγικός ποιητής Σοφοκλής αποδίδοντας τον μεγάλο σεβασμό του θα τονίσει: «Το γήρας μάλλον ευφραίνει ου το κερδαίνειν αλλά το τιμάσθαι».
Οι βασικές αρχές του ΟΗΕ τις οποίες όλοι μας πρέπει να αποδεχτούμε, κοινωνικοί εταίροι και κράτος είναι:
-Η ενεργός συμμετοχή των ηλικιωμένων στα κοινά
-Η δυνατότητα εκπλήρωσης των προσωπικών τους στόχων
-Η αξιοπρέπεια
-Η φροντίδα
-Η ανεξαρτησία τους
Στη σύγχρονη εποχή οι ηλικιωμένοι και μετά τη συνταξιοδότησή τους δεν είναι πλέον απόμαχοι της ζωής, αλλά συνεχίζουν να δραστηριοποιούνται με διάφορους τρόπους όπως:
-Σε έργα εθελοντισμού
-Μετάδοση εμπειριών
-Βοήθεια στα παιδιά και εγγόνια κλπ
Η ΠΟΠΣ με τις 300.000 συνταξιούχους και 60 γραφεία σε όλη την Ελλάδα στο πλαίσιο των δυνατοτήτων της προσπαθεί να αναδείξει και να προωθήσει τα προβλήματα της τρίτης ηλικίας.
Ζητά από την Πολιτεία (Κυβέρνηση, Πολιτικά κόμματα), δήμους, Εκκλησία και άλλους Φορείς, ΜΜΕ να υιοθετήσουν μέτρα για μία πιο αξιοπρεπή διαβίωση και το κυριότερο, να προσφέρεται στους συνταξιούχους καλύτερη ποιοτική ιατροφαρμακευτική και νοσηλευτική περίθαλψη.
Κάτω από το τόσο σημαντικό σύνθημα «κανείς μόνος» καλούνται όλοι οι ανωτέρω φορείς να συστρατευτούν για αξιοπρεπή διαβίωση στον καθένα μας, ξεχωριστά.
Οι Σύλλογοι των Πολιτικών συνταξιούχων με τις υπέροχες ανθρωπιστικές τους δραστηριότητες δίνουν αγάπη και συμπαράσταση στα μέλη τους μοναδική για να συνεχίσουν το όμορφο ταξίδι της ζωής τους.
Πρέπει να γίνει βίωμα όλων και να καθοδηγεί τις σκέψεις και τις πράξεις μας το γεγονός ότι το ενδιαφέρον της κοινωνίας και της πολιτείας δεν είναι υπόθεση χάριτος προς τους ηλικιωμένους.
Οι παρεμβάσεις της Πολιτείας θα πρέπει να συμβάλλουν στην προαγωγή του επιπέδου διαβίωσης των ηλικιωμένων.
Τέτοια μέτρα είναι μεταξύ άλλων:
- Πρωταρχικά μία αξιοπρεπής κατώτερη σύνταξη
- Επαρκής δημόσια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη
- Κατ’ οίκον φροντίδα- ιδρυματική φροντίδα ανθρώπινη και ικανοποιητική
- Σχέδιο ενίσχυσης οικογενειών χαμηλού εισοδήματος
- Σχέδιο θερινών διακοπών
- Διάφορες υπηρεσίες όπως πρόληψης ψυχικών διαταραχών, με στόχο την έγκαιρη εντόπιση περιστατικών στις ομάδες υψηλού κινδύνου.
Χρειάζεται και η συμβολή των παιδιών, δείχνοντας περισσή αγάπη και εκτίμηση προς τους γονείς τους.
Αλλά αυτή η ανάπτυξη σωστών στάσεων και σωστής συμπεριφοράς προς την γ’ ηλικία θα πρέπει να ξεκινάει από πολύ νωρίς, πρώτα μέσα στην οικογένεια και έπειτα στο σχολείο και σε άλλους θεσμούς (Εκκλησία, Πολιτιστικοί σύλλογοι, Σωματεία κλπ).
Θα πρέπει να εξαλειφθεί η προκατάληψη απέναντι στην Τρίτη ηλικία και να ενισχυθούν οι δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ των διαφόρων ηλικιών. Τα προγράμματα της διά βίου μάθησης επίσης συμβάλλουν αποτελεσματικά και πολύ θετικά στο να καλύπτουν τον ελεύθερο χρόνο των ηλικιωμένων.
Κλείνουμε αυτές τις σκέψεις μας με το απόσπασμα από το ποίημα «Το παλιό βιολί» του Ι.Πολέμη:
«Άκουσε τ απόκοσμο το παλιό βιολί
μέσα στη νυχτερινή σιγαλιά του Απρίλη
στο παλιό κουφάρι του μια ψυχή λαλεί
με τ αχνά κι’ απάρθενα της αγάπης χείλη.
Και τ’ αηδόνι τ’ άγρυπνο και το ζηλευτό
ζήλεψε κι εσώπασε κι έσκυψε κι εστάθη,
για να δει περήφανο τι πουλί είν’ αυτό
που τα λέει γλυκύτερα της καρδιάς τα πάθη.
…
Είμ` εγώ τ’ απόκοσμο το παλιό βιολί
μέσα στη νυχτερινή σιγαλιά του Απρίλη
στο παλιό κουφάρι μου μια ψυχή λαλεί
με της πρώτης νιότης μου τα δροσάτα χείλη».
