Του κ. Λινάρδου Ερμολάου
τ. Γενικού Γραμματέα της ΠΟΠΣ
Επίτιμου Σχολικού Συμβούλου
Όλων των Ελλήνων η σκέψη στρέφεται και φέτος με ιερή συγκίνηση και απέραντο θαυμασμό στο μεγαλείο του ΣΑΡΑΝΤΑ και κάθε ελληνική ψυχή ενώνει το σκίρτημα και τη φωνή της στο ρωμαλέο τραγούδι της ελληνικής αρετής.
Άστραψε το πάμφωτο ΟΧΙ που το σιγοψιθύριζαν συμπαραστάτες και εμπνευστές του όλοι οι Έλληνες. Δεν ήταν η πρώτη φορά, που σεμνά, ήρεμα, με τη σκληρή αποφασιστικότητα που δίνει η συνείδηση του χρέους, πρόφεραν το ΟΧΙ οι Έλληνες.
Μπροστά στον εχθρό που χτυπούσε ύπουλα και αιφνιδιαστικά, οι Έλληνες χωρίς ταλάντευση, χωρίς υπολογισμό, χωρίς ανταλλάγματα, πιστοί στη φυλετική προσταγή, ορθώθηκαν ψύχραιμα και αποφασιστικά για να δώσουν την απάντηση στην αυθάδη πρόκληση των Ιταλών.
Στα ηπειρωτικά βουνά που αρχίζουν να τα κατακλύζουν οι χιονοστιβάδες ενός ανελέητου χειμώνα οι δυνάμεις μας κάνουν έναν υπεράνθρωπο αγώνα για να αντισταθούν στην προέλαση των ιταλικών δυνάμεων μέσα στο πάτριο έδαφος.
Το πολεμικό ανακοινωθέν της 1η Νοεμβρίου 1940, με μία επιγραμματική πυκνότητα, διαπερνά σαν φωτοβολίδα τη συσκοτισμένη Ελλάδα, προκαλώντας ιαχές χαράς: «Εις το μέτωπο της Ηπείρου σφοδρός αγών πυροβολικού, εις τον τομέα Φλωρίνης, τμήματα ανατρέψαντα ισχυρά δύναμη, εισεχώρησαν εις βάθος 5 χιλιομέτρων εις το αλβανικό έδαφος και κατέλαβον διά λόγχης οχυρωμένα σημεία».
Ένας πολεμιστής θυμάται: «Δεν θα ξεχάσω το πώς ένιωσα, ούτε μπορώ να το ξανανιώσω έτσι, όταν περάσαμε τα σύνορα και μπήκαμε στην Αλβανία».
Μία εθελόντρια αδελφή γράφει: «Ήμουν σε ένα νοσοκομείο, όταν καταλάβαμε την Κορυτσά. Είχαν όλοι κομμένα πόδια. Μόλις χτύπησαν οι καμπάνες, απ’ τη μια στιγμή στην άλλη άρχισαν να πηδούν, ανασηκώθηκαν και χόρευαν, ενώ νωρίτερα ήταν ξαπλωμένοι και κλαίγανε τον πόνο τους».
Η κατάληψη του υψώματος που στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο στοίχισε 20.000 Γάλλους και Ιταλούς και λίγο αργότερα της Κορυτσάς που θεωρήθηκε η πρώτη παγκόσμια συμμαχική νίκη, εδραίωσε την εμπιστοσύνη των συμμάχων στους Έλληνες και οιστρηλάτησε τα μετόπισθεν από ενθουσιασμό.
Τα κατορθώματα των υποβρυχίων μας– Παπανικολής, Πρωτεύς, Κατσώνης- θυμίζουν τους παράτολμους θαλασσόλυκους του 1921. Απ’ τις αρχές του ελληνοϊταλικού πολέμου ο θρύλος της αήττητης ιταλικής αεροπορίας διαψεύστηκε, όταν τριάντα αεροπλάνα της, που κατευθύνονταν στη Θεσσαλονίκη, δεν κατόρθωσαν τελικά να διαπεράσουν το φράγμα που είχαν σχηματίσει τα επτά ελληνικά αεροπλάνα.
Στα μετόπισθεν και στις πόλεις παραληρούν από ενθουσιασμό για τις νίκες στα αλβανικά βουνά. Οι διανοούμενοί μας συγκεντρώνονται σε πνευματικές μυσταγωγίες. Οι μεγάλοι ποιητές μας συνθέτουν ύμνους, αυτοσχέδιοι Τυρταίοι γράφουν θούριους και παιάνες.
Στα σπίτια, στα κέντρα, σε χώρους αναμονής οι γυναίκες πλέκουν μάλλινες φανέλες, πουλόβερ, γάντια, σκούφους, για να προφυλάξουν τον Έλληνα στρατιώτη από το πολικό κρύο της Ηπείρου. Ένας θρησκευτικός μυστικισμός συνέχει μέτωπο και μετόπισθεν με το όραμα της Παναγίας οδηγήτριας και προστάτιδας στον αγώνα. Η Ελλάδα βρίσκεται σε πρωτοφανή έξαρση.
Ο διεθνής Τύπος ύμνησε τα κατορθώματα των Ελλήνων. Οι «Τάιμς» του Λονδίνου έγραψαν: «Στον ελληνικό στρατό ανήκει η τιμή της πρώτης μεγάλης νίκης στην ξηρά. Η ένδοξη αντίστασή του ενάντια στις φασιστικές δυνάμεις μάς έδωσε πλεονεκτήματα που δεν θα τα αφήσουμε ανεκμετάλλευτα».
Συγκινητική είναι η γνώμη αμερικανικής εταιρείας, η οποία γράφει σε κύριο άρθρο της: «Το θέαμα των ολίγων στρατιωτών που συγκρατούν και απωθούν τα στρατεύματα της μεγάλης φασιστικής Ιταλίας, έχει τόσο εξαίρετη σημασία, ώστε να μπορεί να πει κανείς χωρίς δισταγμό, ότι ίσως εκεί στα βουνά της Ηπείρου κρίνεται η τύχη όλου του κόσμου».
Και η Ρωσία λίγο αργότερα ύμνησε την Ελλάδα στο ραδιοφωνικό σταθμό της Μόσχας:
«Πολεμήσατε», έλεγε, «άοπλοι εναντίον πανόπλων και νικήσατε. Πολεμήσατε μικροί εναντίον μεγάλων και επικρατήσατε. Σαν Ρώσοι κερδίσαμε χάρη στην αυτοθυσία σας, σας ευγνωμονούμε».
Στα άλλα ελεύθερα κράτη, αν έβλεπαν Έλληνα, τον κοιτούσαν με απορία και θαυμασμό και αμέσως τον ζητωκραύγαζαν.
Όμως η ανατροπή των γερμανικών σχεδίων από την Ελλάδα κάνει τον γερμανικό κολοσσό να στραφεί εναντίον της. Στις 6 Απριλίου 1941 οι σιδηρόφρακτες και πανίσχυρες στρατιές του Χίτλερ έστρεψαν τη μανία τους εναντίον της Ελλάδας.
Η πατρίδα μας, αν και εξαντλημένη από τον πολύμηνο πόλεμο με την Ιταλία, αντιστέκεται σθεναρά και γενναία. Μια ξεχωριστή σελίδα δόξας γράφεται στα οχυρά της Μακεδονίας και στην Κρήτη. Τελικά οι φασιστικές δυνάμεις του Άξονα (Γερμανία, Ιταλία, Βουλγαρία) υπέταξαν την Ελλάδα, όχι όμως την ψυχή και το φρόνημα των Ελλήνων.
Αυτό το φρόνημα, το άκαμπτο και αδούλωτο, ήταν που οδήγησε στην Εθνική Αντίσταση κατά των κατακτητών και έδωσε στις συμμαχικές δυνάμεις τη χρονική ευκαιρία να προετοιμαστούν και να συντρίψουν τη γερμανική θηριωδία.
Από το φθινόπωρο του 1941 και μέχρι τη λήξη της Κατοχής στα τέλη του 1944, η Εθνική Αντίσταση έδωσε σε όλες τις γωνίες της Ελλάδας, στις πόλεις και στα χωριά, στα βουνά, στους κάμπους και στις θάλασσες, ασταμάτητα, καθημερινό αγώνα.
Γιορτάζοντας τον θρίαμβο της Ελληνικής παλικαριάς, ας κρατήσουμε βαθιά στη μνήμη μας το μεγάλο ορόσημο της φυλής μας, το 1940. Μακάριοι εκείνοι που γυρνώντας πίσω στο χρόνο, μπορούν να εμπνέονται και να φρονηματίζονται από τη μεγαλειώδη ιστορία των νέων Μαραθώνων, των Σαλαμίνων και των Θερμοπυλών. Θα μπορούσαν αισιόδοξα και με το κεφάλι ψηλά να ατενίζουν το μέλλον τους.
Μέσα στις εκδηλώσεις αυτών των ημερών, ας κρατήσουμε κάποιες στιγμές περισυλλογής και ευλάβειας στη μνήμη όλων εκείνων που πρόσφεραν τον εαυτό τους θυσία στη μεγάλη υπόθεση του έθνους. Ας προσκυνήσουμε ξεχωριστά στους νωπούς τάφους των πεσόντων, που χάρη τους το ξενικό ποδάρι δεν μπόρεσε να πατήσει στα αγιασμένα χώματα της πατρίδας μας.
Τους ευγνωμονούμε!
Από το Γραφείο Ενημέρωσης και Επικοινωνίας της ΠΟΠΣ